Zor dostum, zor.
Tek göz odada, 7 gün kalmak, 7×24.
Oda hapsi, göz hapsi, hücre hapsi, arazi, izole, karantina.
Adına ne derseniz, deyin.
Tek başına, tek pencere, gelip geçenler, güneş, ay, kuşlar, ağaç ve dalları.
Yağmurun sesini duymak, harikaymış mesela.
Zaman mefhumu kaybolsa da.
Telefonu öylece bırakıp.
899 whatsapp mesajı, 129 arama, 21 cep tel mesaj, 56 messenger, görüntülü, sesli aramalar sayamadım.
Bir hafta arazi olayım dedim, iki günde yakayı ele verdim, yakalandım.
Önce koronaya ama.
Toparlanınca arayan arayana, hey maşallah.
Allah razı olsun herkesten, hepinizden.
4 aşı, ilk günden beri çift maske, temizliğe dikkat, kalabalığa gitmek yok.
Yine de hastalığa, virüse yakalan.
Suçluymuşum duygusu tavan.
Geldi işte, git deyince gitmez ki meret.
Kolay olmasa da çok da zor atlatmadım, şükür olsun.
Ya maskeyi ‘Üf sıkıldım, bana bi’şey olmaz’ deyip çene altına monte etseydim.
Daha ağır geçer miydi, eminim, garanti.
Sigara yok, uyduruk şeyler içmek, yemek yok.
Emanet canı korumak, yetti belki de.
Sevgiliye ihanet yok yani.
O da bizi bize verdi.
Üç kitap bitirdim.
İlk iki gün pelte gibi yattım, uyudum.
Gecem gündüzüm birbirine karıştı.
Beş günde neler neler yaptım.
Yılmaz Özdil ‘Son Cüret’ini, Rahmi Turan ‘Yürüyelim Arkadaşlar’ını, Saygı Öztürk ‘Vali Bey’ini okudum.
Ata Demirer ile Güldür Güldür Şov izledim.
Düşündüm güldüm, güldüm düşündüm.
Tezat duygular belki ama, hasta psikolojisi işte.
Her zaman ciddiyet de olmaz, her zaman gülemezsin.
Yaşam, hasta yatağında mübarek, ta kendisi.
Ayşe Kulin’in Köprü kitabından esinlenerek çekilen Muhteşem Vali, mekânı cennet olsun Recep Yazıcıoğlu’nun yaşamından kesitler de içeren Köprü dizisinin eski bölümlerini tekrar güncelledim, izledim, iyi gitti valla.
Okumaya, yazmaya, üretmeye, katkı koymaya devam ettim, bu 5 günde.
Öksürdüm, sesim gitti, halsiz düştüm.
1 bardak suyu yarım saatte içtim.
Tıkandı, aşağıya bir şey gitmiyor.
Sirkeli su ile gargara, limonlu su ile mazmaza, günde 7 kez.
Vitamin hapları, takviye mineraller, bol su ile beraber.
Tarçınlı, limonlu çaylar.
Açıldı, çorba içmek, içebilmek.
Ne büyük meziyetmiş meğer, sıradan, kanıksanan asla değil.
Kapımdaki sehpayı hiç boş bırakmayan.
Yiyeceğimi, içeceğimi bırakan, görmesek de birbirimizi sevgili yârim eşim Duygu Aydınoğlu’na, sevgili evladım kızım, liseye giriş sınavına hazırlanan Elif Aydınoğlu’na minnettarım, çok teşekkür ediyorum. Allah razı olsun.
Sonrasında, dirilmeye, ayaklanmaya başladım.
Yatağa bağımlı hastaları, çocukları, yaşlıları daha iyi anladım.
Rahmetli babacığım Mehmet Aydınoğlu’nu, rahmetli anacığım Nimet Aydınoğlu’nu daha iyi anladım, anlamaya çalıştım.
Kalkamadılar da.
Rüya mı idi, basan bir şey mi vardı, hallüsinasyon mu gördüm, bilemiyorum.
Varlık sebeplerimle kahvaltı yaptım, evet evet.
Yan yatarak üçümüzün kahvaltısını izledim.
Çok parlak ışık altında.
30 yıl öncesi sanki.
Benim sırtım bana dönük, babam karşımda, anam sağımda.
Yer sofrası, sofra bezi meşhur kareli olandan, bir de sini.
Babam ‘Daha Bismillah çorbanı soğutma’ dedi.
Ekmek de Ödemiş nohutlu tava ekmeği.
Sevgiliye özlem mi, ateşim de normal, sırtım da açıkta kalmadı.
Bunda ne keramet var, çözemedim.
3.gün sabahı idi.
Beni çağırmadılar, ‘Torunumuzla, kızımızla kal gelme daha erken’ dediler.
Kader kurbanı, suçsuz iftirayı uğramışları daha iyi anladım, anlamaya çalıştım.
Hayat her şeye rağmen, yaşamaya değer.
Yaşamak güzel şey.
Başımın tacı İbrahim Irmak ustam, HaberHürriyeti Gazetemiz için 14 Şubat Sevgililer Günü yazı istedi.
Rica da olsa emirdir benim için, demiri keser.
Ben de böyle bir şey yazayım dedim.
Olmuş mu ?
Sevgililer günü ile karantina günlerinin ne alakası var, dediğinizi duyar gibiyim.
Çok alakası, ilgisi, karşılığı var.
Bir kere en başta, sevgili nedir, kimdir ?
Gönül verdiğin, kalbini hoplatan karşı cinsiyet değil elbette, sadece.
Kendini beğenmeyen, sevmeyen insan, çatlarmış, öyle derlerdi büyüklerimiz.
Karantinada kendimi sevdiğimi anladım.
İlk, tek sevgili insanın ta kendisi.
Öncelikle kendimin sevgililer günümü kutlarım.
‘Hoş geldin Meto, hadi iyisin nasibin daha bitmemiş’
Kendini seven, herkesi sever.
Sevmek, sevgili olmak kişinin kendinde başlar.
Kendin, ayrılamadığın, ayrılmak istemediğin, ilk ve tek sevgilinsindir.
Kendini seven, sayan, koruyan, saygıya duyan.
Herkesin sevgililer günün kutlu olsun.
Korona sevmedi beni iyi oldu.
Kendimi sevdiğimi görünce vazgeçti belki de.
Vazgeçti, benden.
Canı çıkacasıca.
Kendini sevmezse, sevgili olmazsa kendiyle bir insan ?
Başka sevgili ve sevgililer mi ?
İşte o işlere karışmam.
Tam da karantinalık…
