Okul öncesi eğitim, çocuğun doğduğu günden temel eğitime başladığı güne kadar geçen dönemi kapsayan, zihinsel, sosyal-duygusal, dil ve psiko-motor gelişimlerinin büyük ölçüde tamamlandığı ayrıca kişiliğinin şekillendiği “erken çocukluk çağı” diye de adlandırılan gelişim ve eğitim süreci olarak tanımlanabilir. Çocuklarının bilişsel özelliklerine, gelişimsel düzeylerine uygun, zengin uyarıcı çevre içerisinde, tüm gelişimlerini toplumun kültürel değerleri ve özellikleri doğrultusunda, en iyi biçimde yönlendiren eğitim sürecidir. Kısaca çocuğun ilköğretime başlayıncaya kadar geçirmiş olduğu bütün yaşantıları içeren etkileşim sürecidir. Çocukların bu dönemde geçirdikleri yaşantıları ve sağlanan olanaklar, hayatlarında en az kalıtımsal özellikleri kadar önem taşımaktadır.
Erken dönemde verilen eğitim çocuklara bilgi ve beceri fırsatları ile karşılaşmalarını sağlamanın yanında bu bilgi ve becerileri nasıl kullanmaları gerektiği hakkında da tutumlar ve planlar geliştirmelerine yol açar. Özellikle çocuklar okul öncesi dönemden 3. sınıfa kadar okuma, yazma ve öğrenmeye karşı hazırlıkları kazanmış olurlar. Araştırmalar çocukların okul öncesi eğitim almalarının ilköğretime başarılı bir şekilde geçmelerini ve istekli olmalarını sağladığını ortaya çıkarmıştır. Bireylerin kişilik gelişimi, kazanılan bilgi, beceri ve alışkanlıkların yanı sıra daha sonraki eğitim basamaklarına olan etkisi düşünüldüğünde bu dönem yaşamın kritik dönemi olarak yorumlanabilir. Ayrıca bireylerin akademik becerileri ve sosyal becerilerinin desteklenmesi ile birlikte nitelikli okul öncesi eğitimin, bütün sosyal ve ekonomik gruplardaki çocuklar için faydalı olduğu görülebilir.
Erken dönemde sağlanan nitelikli eğitim, kısa ve uzun dönemde toplum için ekonomik faydalar sağlamaktadır. Nitelikli erken çocukluk eğitimi çocukların ilköğretime başarılı bir şekilde geçmelerini ve iyi vatandaşlar olmalarını (daha fazla kazanç, vergi ödeme ve daha az suça karışma) destekler. Okul öncesi dönemde edinilen bilgi, beceri ve tutumların bireylerin daha sonraki deneyimleri üzerindeki etkisinin yanı sıra, sosyal refahın ve düzenin gelişmesine katkısı da çok önemlidir. Dolayısıyla nitelikli, sağlıklı ve istenen davranışlara sahip bireyleri yetiştirmek için eğitime erken yaşlarda başlanılmasının gerekliliği yapılan bilimsel çalışmalar sonucunda ortaya çıkmıştır. Bu dönemde alınan eğitimin yaşamın sonraki yıllarını önemli ölçüde etkilediği görülmektedir. Ülkemizde son yıllarda okul öncesi eğitime yönelik geliştirme ve yaygınlaştırma çalışmaları hız kazanmıştır.
Okul öncesi eğitim, Avrupa Birliği ülkelerinin çoğunda zorunlu eğitim kapsamında olmamasına rağmen katılım oranları incelendiğinde bu oranların ülkemize göre çok yüksek olduğu açıktır. Ülkemizde okul öncesi eğitimin yaygınlaştırma süreci öğretmen eğitimi, altyapı, fiziksel koşullar, yönetim, denetim vb. sorunları da beraberinde getirmektedir. Araştırma bulgularının ışığında okul öncesi eğitimin, 60-68 aylık çocuklar için zorunlu eğitim kapsamına alınması, ailelerin bilinçlendirilmesi, öğretmenlerin ve yöneticilerin hizmet içi eğitim gereksinimlerinin karşılanması ve erken çocukluk eğitimi ile ilişkili standartların ve düzenlemelerin farklı modeller geliştirilerek yeniden gözden geçirilmesi gerekmektedir. Okul Öncesi Eğitimin Zorunlu Eğitim Kapsamına alınması sisteminin en can alıcı noktası olmakla beraber tesadüflere bırakılmayacak kadar ciddi, bilimsel ve sistematik bir organizasyon ile yönlendirilmelidir. Bu dönemdeki yaşantılar çocukların gelecekte nasıl birileri olacağı konusunda büyük ölçüde belirleyicidir.
