Çağdaşlık filan değil bu, yazı dilimiz zaten bozuldu, sıra geldi konuşma dilimize…
Arkadaş 20 dakikadır susmadan, nefes almadan konuşuyor.
Bir öğrenmiş bir laf.
Dinler gibi yapan iki kişi karşısında, demesin mi.
‘Bisey sölücem’.
Durmadan konuşan sensin zaten bu da ne demek, neyin izni, neyin kibarlığı bu.
***
‘Hayır sus artık, birşey söyleme’ dese ne olacak karşsında, o seni mecburen dinleyenler.
Akıl dolu, merak edilecek bir şey anlattığı da yok.
Bişey sölücem’.
***
Bişey söylücem aşağı.
Bişey sorabilir miyim yukarı.
Motor hızıyla ama, dank diye.
***
Daha bitmedi.
Bir de ne dicektim var.
Ne bilem ben senin diceni
Dizilerden mi, o star adaylarından mı nerden kapıyorlar bu lafları.
Bilemiyorum.
Zaten güzel Tükçemizi yazarken katlettikleri yetmezmiş gibi.
Bi de bu kibarcık laf kesmeler, dangalakça araya girmeler yüzünden.
Ne hallere geldi güzel dilimiz.
Gel, gel eğil biraz, kulak ver.
Bak ben sana ne diyeceğim…
NOT; İyi anlaşılsın diye böyle söyledikleri gibi yazdım sizlere, kelime hatası aramayın lütfen. Çünkü aynen böyle konuşuyorlar.
Türkçe karşılıklarını da buraya yazıyorum;
BİSEY SÖLÜCEM; Bir şey söyleyeceğim (De hadi, izin verdim)
NE DİCEM; Ne diyeceğim (Dedin zaten, hakkın bitti)
NE DİCEKTİM; Ne diyecektim (Unuttu, numara yapıyor, en iyisi mi biraz Vitamin B12 al)
