Herkesin gözünün önünde.
Bilmem kaç kamerayla takip ediliyor.
Bir de üstüne pandemi de var. Dinleyen, uyarıları dikkate alan yok.
Sarı kart gösterilmeli.
Talimata, kurallara konmalı, gidişat kötü. İnsana yaparsan ceza var, tüm insanlığa yaparsan ceza yok.
Sporcu kardeş terliyor. Efordan dolayı da ağzına burnuna salgı geliyor.
O da son derece doğal. Ama neden illa ki sahaya bırakması gerekiyor. Yok mu bir çözümü bunun.
O muhteşem ifrazatlarını atmasalar sahaya. Hepsi de yapıyor, yedek giren bile.
Hatta yandan girer girmez tüküreni, sümküreni de var. Sanki ‘hey ben bu sahanın içine’ der gibi.
Oysa ekmek teknesi orası, anlasınlar artık.
Kaç ay oynayamadın, ne çabuk unuttun. Çaktırmadan formana sil.
Ne bileyim cep diktirin şortunuza, mendil koyun.
Öyle temizleyin ama sahaya yapma bu işi.
Siz hiç sahaya tüküren, sümküren hakem gördünüz mü ?
Bu gazetecilik, yayıncılık anlayışı filan değil.
Ayıp, çirkin.
Peki ya.
Futbolcular böyle yapıyor da.
Maçları çeken, naklen yayınlayan ne yapıyor.
Onlar da yangına körükle gidiyor. Maç izliyorsun, bir şeyler yiyorsun.
Matah bir şeymiş gibi artı süreleri de hesaba katarsak 100 dakika boyunca, en az 5 görüntü.
Elimizde ekmek, boğazımızda lokma, sahadaki oyunuyla bilmem kaç avro kazanan arkadaş, sahaya tükürüyor.
Baka baka. Hem de yakın plan, vesikalık şak diye evimizde, çoluk çocuk izliyoruz.
Bunu izleyen yeni nesil sokağa tükürmez mi ?
Seyirci yok, sahadaki mücadele dışında bir şeyler vermek istiyorlar anladım da.
Magazin olsun diye sürekli fırklayan sporcu da konmaz ki.
Yayın ve görüntü yönetmenlerine sesleniyorum, midemizi bulandırıyorsunuz.
Bu çirkinlikleri illa izletmek zorunda mısınız, izlemek zorunda mıyız?
Asla değiliz.
