Eğitim insanların en doğal haklarından biridir. Günümüzde eğitime
çok fazla zaman harcanmaktadır. Eğitim yaşamın büyük bir bölümünü içine
almaktadır. Ancak günümüzde okuryazarlık pek çok resmi ve özel
kurumların imtiyazı halini almıştır Özgür eğitim bir insan
hakkıdır, fakat herkes için bu gerçek değildir. Hala milyonlarca okuma
yazma bilmeyen insanların bulunduğu gerçeğine günümüz çocuklarının bir
bölümünün okula gidemeyeceği düşüncesi eklendiğinde oldukça vahim bir
tablo ile karşılaşılmaktadır. Ayrıca günümüz yeni teknolojilerinin oldukça
pahalı olması toplumlar arasındaki farkın açılmasına neden olmaktadır.
Büyük adımlar atılmakta, fakat aradaki mesafe artmaktadır. Teknolojinin ne
kazandırıp ne kaybettirdiği henüz tam olarak bilinememektedir. Genetik yapısı değiştirilmiş tohumlar veya internet gibi yeni teknoloji ürünlerinin
sonuçlarını yorumlamak için kapsamlı bilimsel araştırmalar yapılmaktadır.
Yukarıda belirtilen paradokslardan anlaşılmıştır ki, eğitim oldukça
kritik bir konudur. Gerçekten becerili işçiler, yöneticiler, teknisyenler,
mühendisler, doktorlar ve hemşireler yetiştirmek yüksek öğretim ve zorunlu
eğitimin önemli bir fonksiyonu olmasının yanı sıra, gelişmiş bilgi sayesinde
modern ekonominin de yönetilmesi mümkün hale gelecektir.
Gelecekte toplumların büyük bir bölümün iş ve eğitim gibi
nedenlerle kentlere taşınacağı düşünülmektedir. Hatta bir çok gelişmiş
ülkenin belirgin bir göçe maruz kalacağı tahmin edilmektedir. 1980’lerde
bile yüz milyon kişinin doğdukları ve vatandaşı oldukları ülkelerden
ayrıldığı düşünülürse beklenen göç oranlarının ciddi bir nüfus dengesizliği
yaratacağı şüphesizdir (Hernes, 2003). Buna karşın gelişmiş ülkelerde
teknolojik gelişmeler neticesinde artan yaşam beklenti oranları, demografik
yapıyı dikkat çekici boyutlara ulaştırmıştır. Sanayileşmiş ülkelerdeki
nüfusun yüzde altmış beşi Avrupa’da yirmi beş yıl içinde toplam nüfusun
yüzde 22’sine, Japonya’da yüzde 30’una ulaşacaktır.
Globalleşme ekonomik, kültürel, teknolojik yapısıyla ülke sınırlarını
tehdit edecek boyutlara ulaşmıştır. Teknolojik değişime ayak uydurmaktan
başka seçenek yoktur. Globalleşme henüz dünya ekonomisini değiştirecek
boyuta ulaşmamıştır. Ancak bütün ulusal ekonomileri değişime
zorlamaktadır. Globalleşme sadece bilgi ve teknolojiyi değiştirmemekte,
aynı zamanda sosyal kurumları da kendi etrafında toplamaktadır. Yeni iş
olanakları yeni buluşlarla ortaya çıkmakta, teknoloji odaklı şirketler
çalışanlarında bu yeni buluşlara işlerlik kazandıracak beceriler talep etmekte,
eğitim kurumları bu talebi karşılamaya çalışmakta, ülkeler eğitim
kurumlarının bilgi ve teknoloji açığını giderme yönünde arayışlara
yönelmektedir.
Global bir ekonomik yapı global bir eğitim anlayışına yol açar.
Global dünyada eğitim ise, bir bakıma globalleşmeyi besleyen en önemli güç
halini almıştır. Globalleşme eğitim sistemlerini kullanarak kendisine itaat
eden toplumlar ve korunaklı ticari bölgeler yaratmaktadır.